Maltai Kaya Anııtı

Maltai'deki dört kabartma, ziyaretçi güneye bakan dar doğal terasta önlerinde dururken, geleneksel olarak soldan sağa (doğudan batıya) numaralandırılmıştır (bkz. Kabartma 1, 2, 3 ve 4). Rölyef 1–3 birlikte gruplandırılmış, kabartma 4 ise yaklaşık 50 m sağda yer almaktadır. Her panel yaklaşık 6 m genişliğinde ve 2 m yüksekliğindedir, ve teras seviyesinden yaklaşık 2 metre yüksekliktedir. Kabartmaların yapıldıklarında boyalı olup olmadığı bilinmemektedir. Günümüzdeki korunma koşulları, insan faaliyetine ve doğal süreçlere göre değişkenlik gösterir; kireçtaşının mineralizasyon çizgileri, kabartma kontürlerinin aşınması ve yüzeyde ufalanmalar ve çatlaklar vardır. Ek olarak, Geç Antik Çağ'da kabartma 1 ve 3’e arkosolia mezarları oyulmuştur (bkz. “Tarihçe”).

Her panel, bazı küçük farklılıklar içerse de, soldan sağa dokuz figürün aynı kompozisyonunu resmeder. Kralın nispeten küçük figürü, muhtemelen Sanherib, kompozisyonun her iki tarafında simetrik olarak gösterilmiştir. Kral, kraliyet tacını takar, sol elinde bir topuz tutar ve sağ eliyle ibadet işareti yapar. Sola bakan ve hepsi de kendilerine özgü hayvanlar/fantastik canavarlar üzerinde duran yedi büyük tanrı ve tanrıçadan oluşan bir dizilimin başında ve sonunda kral yer alır. Soldan sağa, tanrılar aşağıdaki gibi tanımlanabilir:

• Tanrı Assur. Uzun bir cübbe giymiş, bir mushhusshu ejderhası ve boynuzlu bir aslanın üzerinde durur. Sağ elinde kavisli bir silah, sol elinde ise bir değnek ve yüzük tutmaktadır. Belinden kısa bir kılıç sarkmaktadır. Polos başlığı yedi boynuzludur ve tepesinde bir çiçek tomurcuğu bulunur. Uzun, kare bir sakalı vardır ve saçları bükülü bir örgü şeklindedir. Panteondaki önemi, sıranın en önünde oluşu ve diğer tanrılara göre büyük olan boyutuyla vurgulanmıştır.
• Tanrıça Ninlil/Mulissu, Assur'un karısı. Oturarak temsil edilmiştir, sol elinde bir yüzük tutarken sağ elini avuç içi açık olarak kaldırır. Elbisesi ve başlığı Assur’unkilere benzer. Özenle oyulmuş tahtını bir aslan taşır. Tahtın yüksek sırtı bir dizi diskle süslenmiştir; oturma yerinde ise tapınma pozunda kralın küçük imgeleri, ve kollarını desteklercesine yukarı kaldırmış iki iblis bulunur. Tanrıçanın ayakları bir taburenin üzerinde durur, bu obje iki adet fantastik yaratık ve kralın önden resmedildiği iki imgesi ile bezenmiştir. Ninlil'in yüksek rütbesi, tahtta oturmakta olan ve Assur dışında başlığında yedi boynuz taşıyan tek tanrı olmasından anlaşılır.
• Ay tanrısı Sin. O ve arkasındaki diğer tanrılar Assur'a benzer giyinirler; aynı değnek ve yüzüğü taşır ve aynı kısa kılıç belindedir. Üzerinde hilal amblemi ile detaylandırılmış yuvarlak bir disk olan, beş boynuzlu bir taç giyer. Sin, boynuzlu/kanatlı bir aslan, arka vücudu ve kuyruğu ise bir kuş olan hayvanının üzerinde durur. Sin’in Assur ve Ninlil'den sonra üçüncü sırada yer alması, Sennacherib'in adına  (“Sin Kardeşlerin Yerini Aldı”) yapılan bir atıf olarak yorumlanabilir.1
• Tanrı Anu veya Enlil. Sol elinde çubuk ve yüzüğü tutarken, sağ elinin açık avucu yukarı kaldırılmıştır. Beş boynuzlu başlığındaki amblem sekiz köşeli bir yıldızdır. Bir mushhusshu ejderhasının üzerinde durur.
• Güneş tanrısı Şamaş. Giyimi, sembolleri ve hareketleri, önündeki tanrınınkilerle hemen hemen aynıdır. Yine de tacındaki kanatlı güneş diskinden tanınabilir. At üzerinde duran tek tanrıdır; at detaylı aksesuarlarla resmedilmiştir.
• Fırtına tanrısı Adad. Başlığındaki amblem bir yıldızdır; tanrı diğerlerinden öncelikle elindeki şimşeklerle farklılaşır. Her yumrukta bir tane şimşek tutar, yıldırımlar her iki yöne doğru ayrılır. Tanrı boynuzlu bir aslanın üzerinde durmaktadır; Kabartma 2'de aslanın yanı sıra bir de boğa—Adad'ın en sık ilişkilendirildiği hayvan—yer alır.
• Tanrıça İştar. Başlığı, astral formunu simgeleyen sekiz ışınlı yıldızla taçlandırılmıştır. Sol elinde bir yüzük tutar ve sağ eli Ninlil ve diğerleriyle aynı şekilde havaya kaldırılmıştır.

Antropomorfik tanrıların iki tarafında konumlandırılmış kral imgesi, Khinnis'teki Büyük Kabartmada—sadece iki tanrıyı göstermesine rağmen— ve Faida'daki kanal boyunca oyulmuş kabartmalarda da bulunur.

• 1. Boehmer 1975, 51.