Alan Bilgisi
Khinnis kompleksi, antik Khunusa, Gomel Nehri'nin bir vadiden akarak geçtiği, Khinnis köyünün yakınında, Musul'un yaklaşık 60 km kuzeydoğusunda, Irak’ta yer almaktadır. Alandaki çivi yazılı yazıtlara göre, bu devasa kompleks, Ninova ve çevresine su sağlayan kuzeydoğu kanalının başında konumlandırılacak şekilde Yeni Assur kralı Sennacherib (Sanherib) (MÖ 704–681) tarafından yaptırılmıştı. Ana kabartma, kapı anıtı, binici kabartması ve stel kabartmaları dahil olmak üzere imgeler, Gomel'in sağ kıyısındaki dar bir uçurumun kenarına oyulmuştur. Nehrin modern adı, antik Yunanca adı Gaugamela'yı yansıtır, Khinnis'in güneyinde ünlü savaşın gerçekleştiği yerdir.
Asur kabartmalarına ek olarak, Khinnis'teki uçurumun yüzüne, bazı durumlarda orijinal kabartmalara zarar verecek şekilde, sonraki dönemlerde mezarlar kazılmıştır.
Görseller
Tanım ve İkonografi
”Tanım ve İkonografi' genel kaynakları: Layard 1853, 207–216; Bachmann 1927, 1-22; Reade ve Anderson 2013, 97-122.
Yazıtlar
Kayaya oyulmuş stellerden en az üç tanesinde yazıt bulunur: no. 4, 7 ve 11. No. 4'e uçurumun eteğinden erişilebilir iken, diğer ikisi uçurumdan daha yüksektedir ve bu nedenle aşağıdan görünmezler. Üçü de zarar görmüş olsa da, yazıtları benzerdir ve bu da bilim insanlarının metni kısmen de olsa restore etmesine imkan tanır.
'Bavian yazıtları” olarak adlandırılan anıtlar, ilk olarak Sennacherib'in dört hidrolik sisteminin başarılarını kayıt eder ve özellikle kuzeydoğu sisteminin inşasını ve onu süsleyen yontulmuş anıtları anlatır; daha sonra Babil'deki sel baskınını ve MÖ 689'daki yıkımını bildirirler.
”Yazıtlar' genel kaynakları: Grayson ve Novotny 2014, 310–317 (no. 223); ayrıca bkz. 'Sennacherib 223' (http://oracc.museum.upenn.edu/rinap/rinap3/corpus/).
Tarihçe
Yeni Assur döneminde, Khinnis'teki anıtsal kompleks, önemli bir siyasi, dini ve sembolik mekandı. Sarp kayadaki kabartmaların doğrudan su üzerinde oluşu, görünürlükten ziyade kanalın başındaki konumuyla daha yakından ilişkili görünmektedir, bu da anıtın dini bağlamına göre yorumlanması gerektiğini düşündürmektedir. Kralın bu görkemli anıtın kabartmaları boyunca resmedilen tanrılara tapması, onun su kaynakları üzerindeki kontrolünü ve peyzajın sahibi oluşunu kutlamasını akla getirir.
Assur sonrası dönemde, bu kompleks siyasi ve dini önemini korur. Part/Sasani döneminde, Assur panellerinin içine ve yakınlarına yeni kabartmalar oyulmuştur. Ayrıca, bu alan, orijinal kabartmalara zarar vererek, sonraki dönemlere ait mezarların Assur panellerinin içine kazıldığı bir mezar yeri olarak kullanılmıştır. Bu mezarların daha sonra MS dördüncü ve beşinci yüzyıllarda manastır hücreleri olarak kullanılmış olması da yine Assur yerleşiminin kutsal ve dini doğasıyla uyumludur.
Bugün Khinnis, hem akademisyenler hem de yerel topluluklar için önemli olan bir kültürel ve doğal alandır. Irak'ın Süryani halkı, Khinnis kompleksini tarihi kimlik ve kültürlerinin bir parçası olarak görür.
Eski Yayınlar
Khinnis’i tarif eden ilk gezginler arasında 19. yüzyılın ortalarında kabartmaları ziyaret eden Austen Henry Layard vardı.1 Bu esnada Layard kabartmaları çizerek yazıtları kopyaladı, daha geç döneme ait mezarları inceledi ve geçidin girişi yakınlarında ve dar vadinin diğer bölümlerinde bazı “kazılar” yürüttü. Gomel Nehri tarafından taşınan kalın çamur tabakasının altından taş yapıların kalıntılarını ve temellerini de ortaya çıkartmıştır. Geçidin yukarısında, kayaya oyulmuş ve basamaklar halinde dereye inen bir dizi su teknesi olan 'çeşmeyi' de fark etti. Layard’ın yanı sıra, British Museum Mütevelli Heyeti tarafından gönderilen sanatçı T. S. Bell, 1851'de alanı ziyaret ederek Binici Kabartması’nın çizimlerini yapmıştır; akabinde Gomel Nehri'nde boğulmuştur. 1905'te L. W. King, bitki örtüsünün bir kısmını temizledikten sonra Khinnis'teki anıtları fotoğraflamıştır. 1909’da kabartmalar, fotoğrafları daha fazla bitki örtüsünün anıtları bürüdüğünü gösteren Gertrude Bell tarafından ziyaret edildi. Walter Bachmann, 1914'te Khinnis’i inceleyerek fotoğraflamış, sonuçlarını 1927’de yayınlamıştır.2
Seçilmiş Kaynakça
Bachmann, W. 1927. Felsreliefs in Assyria, Bawian, Maltai und Gundük. Wissenschaftliche Veröffentlichung der Deutschen Orient-Gesellschaft 52. Leipzig: J.C. Hinrichs.
Bell, Gertrude. 1911. Amurath to Amurath. London: Dutton.
Boehmer, R. D. 1997. “Bemerkungen bzw. Ergänzungen zu Gerwan, Khinis, und Faidhi.” Baghdader Mitteilungen 28: 245–249.
Grayson, A. Kirk, and Jamie Novotny, eds. 2014. The Royal Inscriptions of Sennacherib, King of Assyria (704–681 BC). Vol. 2. Winona Lake, IN: Eisenbrauns.
Jacobsen, Thorkild, and Seton Lloyd. 1935. Sennacherib’s Aqueduct at Jerwan. Chicago: Oriental Institute Publications.
Hallo, William W. 2003. The Context of Scripture. Vol. 2, Monumental Inscriptions from the Biblical World. Leiden: Brill.
Layard, Austen Henry. 1853. Discoveries in the Ruins of Nineveh and Babylon. New York: G. P. Putnam.
Reade, Julian E. 1977. “Shikaft-I Gugul: Its Date and Symbolism.” Iranica Antiqua 12: 33–44.
Reade, Julian E. 1978. “Studies in Assyrian Geography I: Sennacherib and the Waters of Nineveh.” Revue d'assyriologie et d'archéologie orientale 73: 47–72.
Reade, Julian E., and Julie R. Anderson. 2013. “Gunduk, Khanes, Gaugamela, Gali Zardak - Notes on Navkur and Nearby Rock-Cut Sculptures in Kurdistan.” Zeitschrift fűr Assyriologie 103: 69–123.