Alan Bilgisi
İmadiye / Amedi kalesine batıdan, MS 13. yüzyılda inşa edilmiş anıtsal bir giriş olan Musul Kapısı'na çıkan, eski bir patika ile ulaşılmaktadır. Bu uzun tırmanışın son bölümü boyunca, ziyaretçi, kayalıkların kenarına oyulmuş üç antik rölyefi görmektedir (bkz. fotogrametrik modeller). Kabartmaların üçünde de birer insan figürü temsil edilmekte ve bunlar, stil ve ikonografiye dayanarak Part dönemine tarihlenmektedir.
Görseller
Tanım ve İkonografi
Burada sunulan bilgiler Bahrani v.d. 2019 yayınından derlemedir. Ayrıca bkz. Mathiesen 1992 (2), 183-194 (no. 142-143); Marf Zamua 2008, 115-116; Miglus v.d. 2018.
Tarihçe
İmadiye / Amedi kaya kabartmalarının ikonografik ve üslup özellikleri, Part döneminde, MÖ 1. yüzyıl- MS 2. yüzyıl, yapıldıklarını açıkça göstermektedir.1 Bu süreçte, kuzey Mezopotamya'nın çoğu, çeşitli vasal krallıklar tarafından yönetiliyordu. Bu vasal krallıklardan biri de Hatra’dır, ve orada, bahsi geçen rölyeflere benzerlik gösteren örneklere rastlamak mümkündür. Söz konusu dönemde İmadiye / Amedi'nin siyasi statüsü bilinmemekle birlikte, yakınındaki bölgeler Adiabene tarafından kontrol edilmekteydi (daha fazla bilgi için bkz. İmadiye / Amedi).2 Bununla birlikte—bu döneme ait çoğu kaya kabartmasında olduğu gibi—rölfeyler, hükümdarın ismini belirten yazıtlardan yoksundur. Ayrıca tüm rölyeflerin aynı yaklaşık zaman aralığında mı oyulduğu, yoksa Part dönemi boyunca, farklı zamanlarda mı eklendiği de belirsizdir. Kabartmaların üslup niteliklerinde önemli farklılıklar olduğu gözlemlenmiştir. Kabartma 3 natüralist üslup ile vücudun dinamik hareketini vurgulamaktadır; bu, Yunan Helenistik sanatının etkilerinin daha güçlü olduğu, muhtemelen MÖ 1. yüzyıla tarihlenen, erken Part dönemine işaret ediyor olabilir. Kabartma 2’de resmedilen kadın figürü de aynı erken tarihe ait olabilir. Kabartma 1’de önden resmedilen figürün üslubu ise MS 1. ve 2. yüzyıl sanatına daha çok uygundur. Tüm bu bilgilerin yanı sıra, Part dönemi boyunca Mezopotamya'da farklı üsluplar bir arada kullanılmış olup bu üç kabartmanın yakın zamanlarda oyulmuş olması da mümkündür.
İlginçtir ki, rölyefler ve onlarla çağdaş merdivenler, İmadiye / Amedi’nin antik dönem sonrası süresince korunagelmişlerdir. Bu dönemlerde şehir nüfusu ağırlıklı olarak Hristiyan, Müslüman ve Yahudi olmasına rağmen, heykeller kasıtlı bir tahribe maruz kalmamıştır. Zengi dönemi savunma duvarları ve MS 12.-13. yüzyıllara ait Musul Kapısı, oldukça göz önünde olan İslamiyet öncesi imgeleri ortadan kaldırmadan inşa edilmiştir; ortaya çıkan eserler grubu, kalenin geçmişi ve bugünü arasında bir diyalog kurmaktadır.3
Eski Yayınlar
İmadiye / Amedi, orta çağdan itibaren coğrafyacılar ve gezginler tarafından tasvir edilmiş olsa da, Musul Kapısı’nın dışındaki kabartmalar, korunan kaynaklara göre, 19. ve 20. yüzyıllara kadar resmi olarak belgelenmemişti. Sadece Musul Kapısı'na en yakın kabartmayı fark eden William Ainsworth (1842), figürün elbisesini I. Şapur’un imgeleriyle karşılaştırarak bunun Sasani dönemine ait olduğunu belirtmiştir.1 Ainsworth'un varsayımı göreceli olarak gerçeğe yakındı; diğer bazı gezginler yorumlarında çok daha muğlaktır, ve bunun sebebi rölyeflerin o tarihlerde bile çok aşınmış olmalarıdır. Mark Sykes, Musul Kapısı'na en yakın kabartmayı fark ettiğinde, bu “merak uyandıran figür ... puslu Hititlere veya daha sonraki döneme ait olabilir, ancak o kadar tahrip olmuştur ki, yalnızca en bilgili ve en cesur antik çağ uzmanları bir tarih vermeye cesaret edebilir” demiştir (1904).2 Aslen, Austen Henry Layard, bu rölyefi 'Arşak kralları” dönemine tarihleyerek, bugün bilim insanları tarafından kabul gören tarihi belirtmiştir (1849).3 Bu ziyaretçilerin hiçbiri kabartmaların eskizlerini yapmamıştır. Bununla birlikte, 1911'de Walter Bachmann, merdiven ve kapı için yaptığı çiziminde üç nişin de konumunu işaretlemiştir. Ayrıca Rölyef 1 ve Rölyef 3'ün fotoğraflarını da çekmiştir (bkz. tarihi fotoğraflar; anlaşıldığı kadarıyla Bachmann ortadaki nişte çok yıpranmış bir kabartma figür olduğunu fark etmemişti (Rölyef 2).4
Seçilmiş Kaynakça
Ainsworth, William. 1842. Travels and Researches in Asia Minor, Mesopotamia, Chaldea, and Armenia. 2 vols. London: J. W. Parker.
Bachmann, Walter. 1913. Kirchen und Moscheen in Armenien und Kurdistan. Leipzig: J. C. Hinrich.
Bahrani, Zainab, with Haider Almamori, Helen Malko, Gabriel Rodriguez, and Serdar Yalcin. 2019. “The Parthian Rock Reliefs and Bahdinan Gate in Amadiya/Amedi: A Preliminary Report from the Columbia University Mapping Mesopotamian Monuments Survey.” Iraq 81: 47-62.
Layard, Austen Henry. 1849. Nineveh and Its Remains. 2 vols. London: J. Murray.
Marf Zamua, D. 2008. “Al Manhutat al Sakhriya al Qadima fi Madinat (Amedi) Al Amediyah.” Subartu 2008 (2): 113–121 (in Arabic).
Mathiesen, Hans E. 1992. Sculpture in the Parthian Empire. 2 vols. Aarhus: Aarhus University Press.
Miglus, Peter, Michael Brown, and Juan Aguilar. 2018. “Parthian Rock Reliefs from Amādiya in Iraqi-Kurdistan.” Zeitschrift für Orient-Archäologie 11: 110–129.
Sykes, Mark. 1904. Dar-ul-Islam: A Record of a Journey through Ten of the Asiatic Provinces of Turkey. London: Bickers.